آمد اما بی صدا خندید و رفت              لحظه ای در کلبه ام تابید و رفت

آمد از خاک زمین اما چه زود             دامن از خاک زمین برچید و رفت

دیده از چشمان من پنهان نمود             از نگاهم رازها فهمید و رفت

گفتم اینجا روزنی از عشق نیست                   پیکرش از حرف من لرزید و رفت

گفتم از چشمت بیفشان قطره ای           ناگهان چون چشمه ای جوشید و رفت

گفتمش من را مبر از خاطرت

خاطراتش را به من بخشید و رفت

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

[+] نوشته شده توسط غزاله در 20:44 | |